Chyba mało który – było nie było – produkt spożywczy korzysta z tak niezwykłej otaczającej go aury i majestatu, przed którym – z różnych zresztą powodów – klękają zarówno profani, jak i wtajemniczeni.

Ci pierwsi oddają mu hołdy, z pokorą szperając między półkami w dyskontach lub – unikając konfrontacji ze sprzedawcą – sklepach specjalistycznych. W restauracji ograniczają się do białego lub czerwonego wina domu, względnie bezpiecznego prosecco.

Ci drudzy uzbrojeni w wiedzę i doświadczenie, chętnie wyzwą na merytoryczny pojedynek obsługę fachowego sklepu, a restaurację bez 30-stronicowej karty win omijać będą szerokim łukiem.