Kolor wręcz pomarańczowy, „nowoprowansalski”. Intensywny, słodkawy nos z akcentami gumy balonowej czy wręcz ciasta francuskiego posypanego owocowym pudrem. Charakter owocu porzeczkowo-poziomkowy, zamiast kwasowości mamy tu jednak goryczkę. Niekonsekwencja na linii nos-usta, trochę brak ciała, energii i wypełnienia.
Spokojne
Kolor kompotu rabarbarowo-jabłkowego, widoczne lekkie zmętnienie. Niewiele owocu w nosie i ustach (można doszukać się maliny i rabarbaru). Technicznie jednak poprawne. Być może był tu dłuższy kontakt z osadem, wyczuwalny zaczątek taniny i nuty kefirowe. Kolejne wino z balansem przesuniętym w stronę kwasowości. Dobra, utrzymująca się końcówka.
Kolor stosunkowo ciemny, intensywnie łososiowy. Pierwszy nos nieco zamknięty, jednak wyczuwalne są tu nuty truskawkowo-poziomkowej oranżady w proszku. W ustach styl z lekka „pinotowy”, z pewną złożonością, uzupełnioną akcentami kredowymi. Kwasowość jednak stosunkowo niska, ze śladowym cukrem i przejrzałym owocem.
Kolor… malinowego płynu do mycia naczyń. W nosie poetyka landrynkowa, ale w jakimś bardziej szlachetnym sznycie (malina, porzeczka). W ustach kwasowość nie najgorzej połączona z cukrem, z goryczkowym akcentem w niezbyt długiej końcówce. Jeden z archetypów polskiego półsłodkiego różu, nie wywołujący skrajnych emocji.
Kolor – ciepły róż. Ogrodowe winogrona, kompot z rabarbaru, „bananowa truskawka”, lecz balans całkiem na plus. Usta soczyste, zrównoważone – wyczuwalna landrynka, ale dobrze zbudowana, oparta na rześkiej kwaskowatości. Lekka goryczka i pieprzowa nuta w finiszu. Nieskomplikowane, półwytrawne, przyjemne wino na co dzień.
Barwa pomarańczowo-różowa. Pierwszy nos bardzo wątły; spośród lekkiego utlenienia daje się wyłapać kompotowe nuty truskawki i białej porzeczki. W ustach cukierek jogurtowo-malinowo-truskawkowy. Być może wkradła się tam odrobina fermentacji malolaktycznej. Wino przyjazne, utrzymane w niewyszukanym, „popowym” stylu.
Wino zwraca uwagę aperolową barwą. Nos podąża za kolorem – jest nieskomplikowany i w typie truskawkowo-brzoskwiniowej galaretki. W ustach podobnie, dodatkowo słonawy akcent. Niska kwasowość, dobrze zbalansowana z cukrem. Przyjemne uzupełnienie letniej randki i jako dodatek do drożdżówki z malinami.
Ciepły róż w oranżadowym stylu, z dodatkiem fioletowych refleksów. Nos – żelki, płatki róży, malina. W ustach wyczuwalna kwasowość, choć z niezbyt hojnym udziałem owocu. Wino proste i przewidywalne. Dało się zauważyć odstający z lekka alkohol, ale ogólnie nienajgorsze podejście winiarza.
Barwa „zimnego łososia” z pąsowym akcentem. Nos dosyć typowy dla hybryd – czerwone jabłko, pomidor, rabarbar, malina ze świeżą gałązką. Po zakręceniu kieliszkiem znajdujemy jeszcze landrynkę. W ustach dodatkowo akcenty kredowe, z odrobiną goryczki. Całość niespecjalnie intensywna, choć opiera się na kwasowości. Mineralno-słonawy finisz.
Ten panel to idealny przegląd wszystkiego, z czym aktualnie (i na razie) kojarzy się polskie winiarstwo. Nie brakowało więc win dobrych i kiepskich, prostych, złożonych i nijakich, nie brakowało także zaskoczeń in plus.
Róż jest dobrym i obiecującym kierunkiem dla krajowego winiarstwa, natomiast cała sztuka polega na tym, by wino…