Udostępnij artykuł
Toskania dla wielu jest regionem kultowym i szczególnym tak pod względem winiarskim, jak kulturowym. Niemały wpływ na to miało zaistnienie jej w kulturze masowej za sprawą amerykańskiego przemysłu filmowego. Zresztą, Amerykanie mają zadziwiającą słabość do tej części Włoch, w niektórych kręgach społecznych USA wręcz nie wypada nie być właścicielem, lub przynajmniej udziałowcem jakiejś toskańskiej winnicy. Abstrahując od popkulturowego szumu trzeba przyznać, że toskańskie dokonania enologiczne są imponujące, zaś kilka tutejszych apelacji (np. Chianti Classico, Brunello di Montalcino czy Vino Nobile di Montepulciano) osiągnęło swoją światową pozycję jak najbardziej zasłużenie.
Toskania wydaje się być krainą stworzoną dla uprawy winorośli. Sąsiedztwo morza łagodzącego klimat, wzgórza i niskie góry zapewniające odpowiednio wysoką dobową amplitudę temperatur oraz nasłonecznione stoki są wręcz wymarzone dla winogrodników. Czołowy szczep regionu to Sangiovese, obok niego uprawiane są również inne – canaiolo, colorino, trebbiano, vermentino, malvasia, cabernet sauvignon, merlot, cabernet franc, pinot noir czy sauvignon blanc.
Sangiovese jest podstawą właściwie wszystkich czołowych win tego regionu. Tak jest z Chianti Classico, Brunello di Montalcino (apelacyjne brunello to lokalny klon sangiovese z Montalcino) czy supertoskanami. Te ostatnie są interesującym przykładem wina, które wprawdzie nie ma formalnych przepisów apelacyjnych, tym niemniej stało się ważnym punktem odniesienia w całym europejskim winiarstwie. Ich geneza tkwi w sprzeciwie wobec przepisów zakazujących w Chianti kupażowania sangiovese z innymi szczepami, niż lokalne. Tym niemniej część winiarzy zdecydowała się łączyć sangiovese z cabernet sauvignon (a później innymi odmianami typowymi dla Bordeaux) tworząc doskonałe wina. Pojawienie się ich i ogromny sukces rynkowy (mimo, że formalnie lokowały się nisko w hierarchii apelacyjnej) otworzyło dyskusję nad możliwościami tutejszych blendów. Do czołowych producentów tego stylu należą Sassicaia, Gaja, Felsina czy Ornellaia.
Toskania to nie tylko czerwone wina z Chianti, Montalcino czy Montepulciano, ale także słodkie, jasne (bardziej złote, niż białe) vin santo produkowane metodą passito polegającą na podsuszaniu owoców przed tłoczeniem z nich moszczu z trebbiano i malvasii.