Udostępnij artykuł
Chleb. Baza pożywienia w wielu wschodnich kuchniach. W Gruzji ten, o którym mowa, nazywa się tonis puri. Piecze się go w bardzo tradycyjny sposób – w prostych, glinianych, robionych ręcznie piecach (gruz. tone), w wysokiej temperaturze.
Wyrabiane ręcznie ciasto to tylko mąka, woda i sól. Gotową masę formuje się w kształt długiego wrzeciona i szybkim, mocnym ruchem przylepia do ścianek pieca. Na jego dnie pracuje intensywny żar – najlepiej, kiedy przygotowany jest z obciętych, wysuszonych winoroślowych łóz. Nagrzana gliniana faktura pieca pozwala łatwo przywrzeć chlebowej masie. Po kilkunastu minutach chleb jest gotów: aromatyczny, chrupki, dymny, niepowtarzalny. Można go pokroić, ale lepiej smakuje, kiedy po prostu rwie się go rękoma.
Wielu przyjezdnych mówi, że pierwszą rzeczą, jaką kupują w Gruzji, jest właśnie ten chleb.
Sam się do nich zaliczam.