Udostępnij artykuł
Piemont to jeden z najważniejszych winiarskich regionów Włoch. Leży na północnym zachodzie ‘buta’, przy granicy z Francją i Szwajcarią i słynie z produkowanych tam znakomitości: Barolo i Barbaresco. Jak często ze sławami bywa, w ich cieniu pozostają mniej znane powody do chluby, a tych w Piemoncie nie brakuje – moscato d’Asti, arneis, dolcetto, czy wspaniała żywność produkowana w duchu (stworzonej tutaj) idei slow food. Nieco na przekór temu sposobowi myślenia funkcjonuje inna ważna piemoncka ikona – Martini, jednak – nie da się zaprzeczyć – ona również rozsławia imię tego regionu Włoch. I to w nieco innych kategoriach odbiorców, niż Barolo czy Barbaresco.
Winiarskie centrum Piemontu nie jest tożsame z administracyjno – politycznym, ponieważ rozciąga się na południowy – wschód od Turynu, na stokach rozpoczynających się tu (lub kończących, zależy skąd patrzeć) Apeninów. Ten pofałdowany region jest doskonały do uprawy winorośli, ponieważ jego południowe stoki nie tylko są wystawione na słońce, ale również na ciepło płynące znad Morza Liguryjskiego. To właśnie tutaj znajduje się miasteczko Asti (słynące z lekkich Muskatów, to tu znajdują się Barolo i Barbaresco słynące z własnych interpretacji koronnego piemonckiego szczepu: nebbiolo.
Statystycznie ujmując sprawę, Piemont jest czerwony – wina tego koloru stanowią 2/3 produkcji regionu. Poza nebbiolo dużą rolę odgrywają barbera i dolcetto. Gdy spojrzeć w „białą” stronę, na prowadzeniu lokuje się muskat, za nim cortese i zdobywający coraz większą popularność arneis.