Alvarinho

• Imię: alvarinho
• Znany też jako: albariño, albarina,azal blanco
• Kolor: biały
• Pochodzenie: północna Portugalia/
  /północno-zachodnia Hiszpania (Galicia)
• Występowanie: Półwysep Iberyjski

Nie jest ani najbardziej znanym, ani najpopularniejszym, ani najczęściej uprawianym białym szczepem Półwyspu Iberyjskiego, ale chyba żaden tak jak alvarinho nie przedziera się w ostatnich latach na salony, w tempie wręcz przebojowym. Spotkamy go zarówno w Portugalii, jak i w Hiszpanii (pod nazwą albariño).

Skąd pochodzi? Jak to zwykle bywa – na sto procent nie wiadomo. Być może z Burgundii. Jest też teoria, że przybyło wraz z mnichami – pielgrzymami do Santiago de Composteli, jako klon rieslinga. Za tą teorią przemawia zresztą nazwa, którą tłumaczy się jako „białe znad Renu”. Zarówno Portugalczycy, jak i Hiszpanie najbardziej lubią jednak teorię, że to ich endemiczny szczep.

W Portugalii alvarinho to bardzo ważna odmiana, zwłaszcza w regionie Minho, gdzie powstaje słynne „zielone wino”, czyli vinho verde. Alvarinho w kupażach nie gra zazwyczaj głównej roli – vinho verde to wino przeważnie wieloszczepowe, głównie z loureiro, arinto, trajadury i avesso. Kiedy już jednak dochodzi do głosu, to nie pozwala przejść obok siebie obojętnie, dodając winu intensywności i wzmacniając jego strukturę. Jednymi z najciekawszych win regionu są te z Monção e Melgaço, gdzie alvarinho często występuje solo.

Albariño bierze wszystko

W Hiszpanii alvarinho (czyli po ichniemu albariño) znajdziemy praktycznie wyłącznie w Galicji, czyli na północno-zachodnim krańcu kraju. Może i zadomowił się tylko w jednej krainie, ale za to jak! W D.O. Rias Baixas, apelacji położonej nad samym Atlantykiem, jest prawdziwym dominatorem – stanowi ponad 90% wszystkich upraw. Tutaj albariño butelkowane są zwykle jako wina jednoszczepowe.

Charakterystyka wina

Mówi się, że alvarinho jest gdzieś między rieslingiem a viognierem. Z jednego bierze kwasowość i mineralność, z drugiego aromaty i krąglejsze ciało. Do typowych aromatów zaliczamy brzoskwinie, egzotyczne owoce, cytrusy i kwiaty. Rzadkością nie są też nuty morskie, słonawe. Mimo że alvarinho najczęściej spotkamy w postaci młodego, bezbeczkowego wina, jest to szczep podatny na dojrzewanie, zarówno w dębowych beczkach (podczas fermentacji i po niej), jak i nad osadem, zyskując kremową strukturę i dodatkową gamę – np. wanilii, masła, korzennych przypraw czy tostów. Najlepsze alvarinho (jak i albariño) to wina z potencjałem starzenia, potrafiące bardzo atrakcyjnie ewoluować w butelkach, zupełnie jak rieslingi.

Skąd bąbelki w vinho verde

Tradycyjnie – z pośpiechu. Vinho verde ma być – w swej podstawowej wersji – bardzo świeże, a więc bardzo młode. I jest czasami tak młode, że zostaje zabutelkowane jeszcze zanim drożdże zrobią całą swoją robotę – fermentacja dobiega końca już w butelce, a dwutlenek węgla zostaje w winie. Konsumenci lubią to lekkie musowanie, dlatego dzisiaj, by je uzyskać, winiarze często wykorzystują metodę saturacji (sztucznego wtłaczania CO₂).

Polecane apelacje

• Portugalia: Vinho Verde, zwłaszcza Monção e Melgaço
• Hiszpania: Rias Baixas

Coś do jedzenia

„Lokalne wino do lokalnej kuchni” – ta zasada jest jak najbardziej prawdziwa w przypadku alvarinho. A więc morskie stwory! W końcu jesteśmy nad oceanem. Małże, krewetki, morskie ryby, ośmiornica po galisyjsku. Alvarinho w klasycznym kupażu z apelacji Vinho Verde – lekkie, perliste – pijcie natomiast solo w upalne dni – rzadko które wino tak gasi pragnienie!